Oude bedelende vrouw. Ze zit hier iedere dag, onder alle weersomstandigheden. Ouden, gepensioneerden, gehandicapten hebben het niet gemakkelijk.

Het gebouw van het federale parlement. Dit staat nu leeg, omdat er geen federatie meer is. Hopelijk gaat het Servische parlement er naar toe. Hier vond de revolutie plaats.






Een gebombardeerd en uitgebrand ministerie. Nog niet hersteld, nog niet gereconstrueerd. Waarom weet ik niet. Maar op deze manier wel een levende herinnering.







Een plaastelijke marktje met wat groenten en andere spulletjes. Leuk om te bezoeken.

Wat fotos

Stemmen winnen met halve liters bier! Dat is nog eens een methode. Het partijprogramma krijg je er gratis bij!








Hier wonen zigeuners in krotten rondom en in dit gebouw. Ze stoken vuurtjes om te koken en zo. Ze hebben er zich gewoon gevestigd. Vanuit hier gaan de kleine kinderen bedelen bij de dichtsbijzijnde kruispunten bij wachtende auto's. Vanaf 3 jaar lijkt me. De foto is uit de bus genomen.






In de echt verbonden (zie de armen) en gekroond tot echtpaar (zie de gouden kronen). Mooi ritueel. En dan nog bezegelen met een zoen op de icoon van de heilige.



Hier een uitzicht van Kalemegdan op de samenvloeiing van de Sava en de Donau. Daarachter de vlakte van de Vojvodina. Vanaf deze strategische plek beheers je een belangrijk gebied. Het fort is dan ook vele malen vernield en heropgebouwd.

CS Belgrado

Het centraal station van Belgrado, een kopstation. Nog exact hetzelfde als in 1985, bij mijn eerste bezoek.

Afscheid van Belgrado

Vandaag rustig afscheid nemen van de stad. En dat wel in een laagje sneeuw, mooi hoor. Ik was nog in Silicon straat, gisteren voor koffie, vandaag nog evendoorgelopen. De straat heet niet zo, maar wordt in de volksmond zo genoemd. Omdat het een dure buurt is met veel computers en zo, maar vooral omdat de siliconen ook een ander doel dienen en hier veel vrouwen rondlopen die daar gebruik van hebben gemaakt.
Uitzicht op de donau en sava was mooi, met die donkere lucht en de sneeuw. Weer heel anders dan vorige week, met zon en 17 graden. Toch nog wat winter meegemaakt.

Met de lessen hier heb ik nu zo'n paar honderd contacturen gehad. Om een nieuwe taal te leren moet je zeker 500 uur hebben om een gewoon gesprekje te kunnen voeren en om het echt goed te leren heb je wel enkele duizenden uren nodig. Kortom, er ligt nu wel een mooi fundament, maar het is nog een hele toer om het verder te brengen. Ik voel me wel uitgedaagd om dat te doen. Je mag de uitdaging ook ' ergernis om het niet goed te kunnen' noemen. Dat is wel wat dichter bij hoe het voelt. Een beetje portugees leren vorig jaar voor de vakantie, ging wel echt duidelijk makkelijker. De voorsprong door frans betaalt zich dan toch wel uit.

De politiek is rustig achter de schermen bezig om een regering te vormen. Het ziet er wel naar uit, dat het een voortzetting wordt van de huidige. Al zullen de partijen door de veranderde onderlinge verhoudingen, hun zegje wel te zeggen willen hebben. Overigens had ik nog niet gemeld dat de opkomst 60 % was? De interesse in de politiek is wel echt erg weinig. Maar ja, dat is ook niet gek na alle problemen. De geest is er uit en dat is vooral na de moord op toenmalige premier Dzjindzjic gekomen. Hij was een echte veranderaar. Zijn opvolger is veel meer een compromisfiguur en dat is niet echt gunstig als er zoveel moet veranderen in een land. Maar goed.

Vanmorgen begonnen aan de terugreis, tenminste, zo voelt dat. Alles betaald wat ik moest betalen, taxi geregeld voor morgen. Nu afscheid van de stad nemen, vanavond de tas pakken en morgen terug. Ik kijk ook behoorlijk uit naar lichaamsbeweging. Dat heb ik echt te weinig gehad hier. Gauw weer gaan fietsen en hardlopen, conditie weer terug opbouwen. Komende week zal ik proberen wat foto's op de weblog te zetten.

Ik weet trouwens niet of ik hier zou willen leven, in deze stad. Het is wel een grote stad, maar het voelt niet aan als een wereldstad, zoals Amsterdam of zelfs Utrecht. Maar ik voel me hier wel op mijn gemak. Overigens is het de laatste jaren wel verbeterd hier, hoor ik van alle kanten.

Vrijdag, cursus afgelopen

Zo, de cursus zit er op. gisteren en vandaag was nog een echte eindsprint met extra huiswerk en vandaag 6 uur les, alleen voor mij, Marina was weg voor een lang weekeinde. Nou, dat voel ik wel zitten. Mijn hoofd voelt nu helemaal vol, ik neem niets meer op. We hebben het grammaticaboek helemaal doorgeworsteld, dan duurt anders 4 weken, vertelden de dames leraren.

Ondertussen begrijp ik nog niet hoe dat in je hoofd werkt, dat onthouden. Voorbeeld: het servische woord voor spreekkamer (dokter, tandarts) is ordinacija. Dat kun je natuurlijk gewoon onthouden. Maar nee, was het maar zo gemakkelijk. Nu associeer ik die beroepen met het franse woord voor computer, ordinateur, en bedenk dat het er op lijkt en dan komt ordinacija boven. Waarom in vredesnaam zo'n verschrikkelijk idiote omweg, nu moet ik toch nog meer vastleggen, daar boven in die hersenen? Wie het weet mag het zeggen.

Vorige week een discussie over het Joegoslavie tribunaal. We hadden beiden hetzelfde oordeel, het is een overwinnaarstribunaal, alleen op totaal verschillende gronden.
Zij vinden vooral, dat er ongelijk gestraft wordt. Serven krijgen allemaal zware straffen en Kroaten en Bosniers (nog) niet. Voorbeeld is Naser Oric, de verdediger van Srebrenica, (ja, die weggeroepen werd). Na 3 jaar in arrest te hebben gezeten, werd hij veroordeeld tot 2 jaar en mocht dus gaan. Dat vindt men hier erg onrechtvaardig. Ik probeerde nog, misschien was er onvoldoende bewijs. Maar dat was niet acceptabel, vonden ze. Ze kijken nu uit naar het proces tegen de Kroatische generaal Gotovo, de leider van de operatie storm in 1995 waarbij ook veel misdaden zijn gepleegd, tegen Kroatische Serven.
Mijn argumentatie berust op een van de beste rapporten van Amnesty, 'collateral damage'. Daarin zijn 10 zaken uitgezocht, die uiteenlopen van gewoonweg oorlogsmisdaad (bombardement op de rtv-toren, een burgerdoel) tot fouten die overtredingen zijn van de conventies van Geneve. Ik ben er nog altijd trots op, dat ik een van de 10 zaken heb uitgezocht en dus daaraan heb meegewerkt. Het rapport is doodgezwegen en het tribunaal heeft verklaard dat zij geen onderzoek zou instellen naar de zaken die in dat rapport naar voren zijn gebracht. Nu is de VS de belangrijkste financier van het tribunaal en tevens de aanvoerder van de Navo, die de bombardementen uitvoerde. Voor mij is het verband duidelijk.
Overigens hebben we achter de schermen wel degelijk grote complimenten gekregen over het rapport, van nogal hoge autoriteiten.
En dus zijn we het eens over de conclusie, overwinnaarstribunaal, maar niet over de argumentatie.

Deze week werd het hier toch nog winter, kouder, wat sneeuw, maar niet echt koud. Wel was de regen lekker, de lucht klaart er behoorlijk van op en dan heb ik geen prikkeling in neus en keel.

Nou, nog wat toerisme hier en dan weer terug naar huis.

Woensdag alweer

Nou, de tijd gaat wel snel. De uitdaging om te leren trekt erg, dus ik stop aardig wat energie in de taal. Ik ga me er langzaamaan in thuisvoelen. De woorden komen niet meer zo vreemd op me over en zo langzamerhand beginnen we ook echt te praten in het klasje. Dat koste in het begin veel inspanning, maar je moet maar gewoon fouten maken.

Opvallend verschil met Nederland is vooral dat je vrijwel geen fietsen ziet in de straten of op de wegen, de zeldzame racer daargelaten. Het verkeer is er ook niet op ingesteld en dat zie je ook aan de reacties van de automobilisten. Ik heb het er daarom maar niet op gewaagd. Op onze (Harry Booij en ik) reis door Joegoslavie in 1989 hebben we een auto-ongeluk meegemaakt en dat wil ik niet nog eens. We zijn toen door de rechter in een gat in Bosnie veroordeeld, mede op grond van onze getuigenis die voor de rechter vertaald werd door de man die ons had aangereden! Nou ja, de boete was klein, de verzekering keek er niet gek van op en anders hadden we misschien wel weken moeten wachten op een echt proces met echte tolken en zo. Pragmatische oplossing.

Dit is wel een beetje gekke weblog geworden, denk ik. Ik heb het domweg als een soort dagboek gebruikt en spontaan opgetikt wat er in mijn hoofd speelde. Daardoor kan ik het niet onafhankelijk teruglezen. Ik heb er dus ook geen enkel idee van of het enigzins te pruimen is of niet. Ik vind het wel erg leuk om te doen, overigens, je niet bekommeren om anderen en een soortement dagboekje bijhouden. Ik kijk toch vrijwel iedere dag op internet en naar de mail.

Zo kan ik het thuis nog eens doorlezen. Leuk, dit soort mogelijkheden dankzij de moderne techniek. Wel jammer dat het vanuit hier niet lukt om er foto's op te zetten. Dat komt nog wel.

Uitslagen en zo

Zo, dat was dan dat, de eerste stap naar een nieuwe regering is gezet. Verkiezingen zijn toch altijd maar een tussenstap, niet?
Eerst maar eens de (voorlopige, maar erg betrouwbare) uitslagen.

Servische Radicale Partij (SRP) 81 zetels (was 82)
Democratische Partij (DP) 65 zetels (was 37)
Servische Democratische Partij (SDP) 47 zetels (was 62)
G17+ 19 zetels (was 34)
Servische Socialische Partij (SSP) 16 zetels (was 22)
Liberaal Democratische Partij (LDP) 15 zetels (was 0)
Diverse partijen van minderheden 7 zetels (?)

Al met al niet zulke dramatische uitslagen. Opvallend is vooral de teruggang van de SDS, de partij van premier Kostunica en de stijging van de DP, de partij van president Tadic. Ook de opkomst van de LDP is opvallend. Minder nieuws is de teruggang van de SSP, de vroegere partij van Milosevic. Wel opvallend dat de partij uit de tijd dat er slechts een partij was toegestaan, hier waarschijnlijk het meest is achteruitgegaan van alle voormalige communistische landen.

In de analyses vooraf, ook in Nederland, in de Volkskrant en in de NRC, werd gewezen op de mogelijke sleutelpositie van Kostunica's SDS. Dat is al op de avond van de uitslagen onderuit gehaald. En wel door de SRP, de radicalen. Zij hebben al gesteld niet binnen de termijn van 90 dagen een regering te kunnen vormen. En dat is de wettelijk maximaal toegestane tijd. Ze moeten hier dus wel sneller formeren dan bij ons. Dat betekent, dat er geen sterk nationalistische regering aan zit te komen (voorlopig, je weet nooit hoe het nog kan lopen). En dan is er eigenlijk geen andere keuze dan een regering van DP, de SDP en G17+ met samen 132 zetels van de 250, een redelijk kleine maar werkbare meerderheid. De LDP heeft van te voren samenwerking met de SDP afgewezen en zal dan dus ook niet deelnemen aan de regering (maar weer: prijs de dag niet voor de avond, vooral op de Balkan kan de waarheid van vandaag nog wel eens de leugen van gisteren worden). Ook partijen van minderheden zouden zich nog daarbij kunnen aansluiten.

De uitspraak van de SRP wordt ook geinterpreteerd als een politieke. Vooral zij kunnen zich niet vereenzelvigen met een regering die Kosovo op moet geven. Omdat dat er op een of andere wijze toch aan lijkt te zitten komen, is het beter voor hen om dan in de oppositie te zitten. Hoe dat dan wel uit gaat pakken, is ook weer afwachten.

Voorlopig lijkt het er goed uit te zien. Eens kijken of dat zo blijft.

Die zelfstandigheid van Kosovo is voor mij natuurlijk niet nieuw. De vorm waarin, was voor mij niet interessant en ook niet te beoordelen, maar vanaf 1998 heb ik voorspeld dat dat zou komen. In juni was ik toen daar en heb na afloop van dat bezoek de conclusie getrokken, dat er geen andere weg meer mogelijk was. Voor de Albanezen was men toen de waterscheiding gepasseerd, en wel ergens tussen maart en juni. Na het bloedbad in februari en maart in Drenica, was het stil en als er toen echte besprekingen waren gekomen, was een soort federatieve oplossing misschien nog mogelijk geweest. De albanese elite in Kosovo was nooit zo afkerig van Joegoslavie geweest en de meesten zagen helemaal niets in aansluiting met Albanie. De dodelijke stilte vanuit Belgrado heeft andere oplossingen toen absoluut onmogelijk gemaakt.
Ook de internationale gemeenschap had toen mijns inziens geen weg meer terug. Gedurende dat bezoek, heeft de Navo grote vliegoefeningen uitgevoerd boven Albanie, zichtbaar vanuit Kosovo, Prizren. Ik heb er zelf ook nog wat van gezien. Dat was een bijzondere dag, ook voor ons. We kwamen die dag twee keer in precaire omstandigheden terecht. In ieder geval was het voor de internationale gemeenschap toen niet meer mogelijk om zonder groot gezichtsverlies niet meer in te grijpen. Vanaf toen was het afwachten. Overigens heb ik mijn boodschap achter de schermen in Brussel luid en duidelijk verteld aan de beleidsmakers in de politiek daar. Sommigen van hen schrokken behoorlijk en smeekten me letterlijk om dat niet in het openbaar te vertellen. Wel aparte dag toen, op weg naar vakantie in de Vogezen deze omweg over Brussel.
Het lijkt er op, dat men hier ook beseft, dat er geen echte weg meer terug is. Afwachten wat meneer Ahtisaari gaat zeggen over dit onderwerp. En ik kijk verder uit naar de vorming van een nieuwe regering hier.

Nog wat opvallende zaken.
Maurice de Hondt heeft zijn methode voor zetelbepaling na verkiezingen geexporteerd. Die wordt hier nu gebruikt.
De verdeling van de zetels over mensen op de lijst, maken de partijen zelf. Dus de lijstvolgorde is niet bepalend. Dat vind ik wel apart.

Zondag, verkiezingen

Zo, het is hier opnieuw prachtig weer. Vrijdag regende het en dat friste de lucht op. Maar gisteren was hetalweer mooi envandaag voorjaar, blauwe lucht, stralende zon, 17 graden. Dat is wat anders dan die storm bij jullie. Ik las dat er zes doden zijn gevallen en veel schade. Het was hier ook op het nieuws, in een krant stond ook een foto uit amsterdam.

Gisteren heb ik met de gastfamilie hun familiefeest gevierd. Dat doen ze op de geboortedag van de familieheilige. Bij hen is dat sveti (sint) sava. Familie en vrienden komen dan op bezoek en er wordt gegeten en gedronken, net zoals bij ons. Alleen komt ieder op zijn eigen tijd, dus voor de familie wel lastig. Aan het eind werd er ook flink gezongen, dat doen wij eigenlijk niet meer en het is wel leuk. Hoef je ook even geen gespreksonderwerp te verzinnen. Maar hetwas erg gezellig. De gastvrijheid die ze hier in ere houden, moeten ze maar echt vasthouden, dat is een mooie deugd. Je moet alleen wel veel klinken, vooal als je er als buitenstaander bij bent.
Vandaag heb ik de grootste Orthodoxe kerk van europa of de wereld, wie zal het zeggen, bekeken. Van buiten best mooi, allemaal marmer. Van binnen viel het wat tegen, de kerk is nog steeds in aanbouw. Ze zijn er in 1930 aan begonnen, maar van binnen nog niet half af. Je krijgt natuurlijk wel een goede indruk hoe het gaat worden, met veel pracht en praal dus.
Ze hebben best veel grote dingen. Of het nog zo is, weet ik niet, maar de mcdonalds hier is of was, ook de grootste van de wereld. In 1990 heb ik hier nog gegeten, blij om weer westers eten te kunnen krijgen. Dat was na een missie voor Amnesty naar Kosovo. We hebben toen een proces waargenomen. Ik denk dat wij de enigen zijn die ooit bij zon proces in Kosovo binnen zijn gelaten. Dat was best spannend, de geheime dienst was toen steeds in de buurt van ons. De aangeklaagden zijn overigens toen vrijgelaten. Het was dus wel de moeite waard.

In de eerdere berichten heb ik een redelijk kloppend beeld gegeven, blijkt wel. Er is alleen nog een merkwaardige partij, van ene Boguljub Karic. Die man wordt gezocht door interpol en ook hier. Hij is ergens ondergedoken, maar leidt wel een partij. Hij is een rijkgeworden zakenman, wat hij heeft gedaan, weet ik niet. Er wordt wel veel geld in zijn campagne gestoken. De andere partijleider die wel in de gevangenis zit, is Seselj. Hij zit in Scheveningen voor zijn proces over oorlogsmisdaden. Ook hij leidt zijn partij (de radicale, had je waarschijnlijjk al begrepen) ook vanuit ballingschap. Er zijn er meer die zeggen dat Kostunica misschien wel de sleutel in hadden krijgt voor een nieuwe regering. Laten we eerst de uitslag maar afwachten. Vanavond voorspellingen, de officiele uitslag pas dinsdag of woensdag.
Er zijn 250 zetels te verdelen, er zijn iets van 37o0 kandidaten waarop gestemd kan worden. Er is een onafhankelijk servische organisatie die de verkiezingen waarneemt, naast de OVSE. Zij hebben 3800 waarnemers ingezet. De voorzitter voorspelde dat er ongeveer 59% zou opkomen. Dat is in ieder geval wat meer dan eerder gedacht. Zij maken ook de voorspellingen van de uitslag op grond van hun waarnemingen. Het is er in ieder geval prachtig weer bij, en dat bevordert meestal de opkomst.
Afgelopen donderdagnacht trad de stilte in. Vanaf 12 uur moesten alle campagnes gestopt zijn. Dat is ook gebeurd. Die donderdagavon zelf waren er dus nog een aantal afsluitende bijeenkomsten. Die heb ik af en toe bekeken op tv, alles werd uitgezonden. Je moest alleen voor de partij van je keuze het juiste kanaal zoeken. Het kwam wel een beetje demagogisch over. Slogans, gejuich, weer zon korte boodschap, gejuich. Maar goed, dat is natuurlijk maar mijn indruk. Het gaf wel weer lucht, vond ik.

Nog even terug

Ger gaf in zijn commentaar aan, dat het stukje over Srebrenica interessant is. Wat er aan ontbreekt is de achtergrond. Laat ik het opnieuw proberen.

In de eerste jaren heeft de Europese Unie de kans gehad en gekregen om de zakenin Europa te regelen. De Verenigde Staten lieten dat toe. Alleen, de EU bakte er niets van. De grote onderlinge verdeeldheid liet geen duidelijke lijn toe en gaf de strijdende partijen ruim de gelegenheid de een tegen de ander uit te spelen. Begin 1995 was Bill Clinton dat beu en nam het initiatief over, de EU werd domweg terzijde geschoven.

Het streven was er vanaf dat moment op gericht de conflicten te stoppen. Er kwam eenduidelijke lijn en die was onder andere, dat er een minder complexe situatie moest komen, anders zou het handhaven van de vrede veel te ingewikkeld (en dus te duur voor de inetrnationale gemeenschap) worden. Srebrenica is eenvan de stappen in het vereenvoudigingsproces. Een andere duidelijk stap is, dat de andere enclaves ook moesten verdwijnen. Gorazde werd tamelijk rustig ontruimd. En de derde enclave is, dacht ik, verbonden met de gebieden van de Kroatisch-Moslim federatie.
Kortom, het stilzwijgend overeengekomen doel was, om de situatie te vereenvoudigen en dus moest ook de enclave Srebrenica ophouden te bestaan. De militaire leiders en strategen werden door hun eigen autoriteiten teruggeroepen naar Tuzla en mochten niet meer terugkeren. Zo werd de enclave onverdedigbaar. Het grote materiaal uit Kosovo werd overgespoten in de kleuren van het leger van de Servische republiek in Bosnie en is ook ingezet daar. Dat de VS dit wisten, is voor mij zonneklaar. De spionagesatellieten zijn dagelijks ingezet gedurende de hele oorlog. Net zo eenvoudig als nu voor ons met Google earth, was het toen voor de (militaire) inlichtendiensten van de VS. Later zou ook blijken dat ze dat inderdaad deden. Direct na het drama beschikte de VS over satelietfotos van massagraven. Die hebben ze echter niet direct vrijgegeven, wat toch redelijk voor de hand lijkt te liggen. Ze hebben ze echter achtergehouden tot een voor hen beter moment, waarvan ze toen al wisten dat dat zou komen. Een maand later was de operatie storm in volle gang. Dat was de operatie die de Serven uit de door hen bezette gebieden in Kroatie joeg. Dat was ook een deel van het vereenvoudigen van de situatie in het veld, zoals dat dan genoemd wordt. Gedurende die operatie zijn de fotos van de massagraven openbaar gemaakt, ik dacht op 8 augustus 1995. Kennelijk met het doel de aandacht af te leiden van de operatie storm. En dat is goed gelukt. Die operatie had -ook weer stilzwijgend- de instemming en ondersteuning van de VS, en volgens mij ook wel van de zijlijn waar de EU stond. Die operatie is abrupt gestopt toen de VS aangaven dat het te ver ging om ook de Serven uit Bosnie te jagen.

Voor mij is dit de argumentatie achter de val.

Donderdag

Fotos lukt dus niet, de machines die hier beschikbaar zijn, kunnen het klaarblijkelijk niet aan. Wat thuis wel lukt, lukt hier niet. De bestanden waren niet te groot, maar ik denk dat de pc's het niet aankunnen of zo. Ik zal het wel vanuit huis proberen, na terugkomst.

De volgende stap in de politieke wereld hier, weer wat dieper dan de vorige. Ik heb een nieuwere poll gevonden, van 4 januari, met wat meer gegevens.

Er zijn ruim 6,6 miljoen kiezers. Er zijn zo'n dertig partijen waarvan de meeste meedoen, op twintig lijsten. Kortom, sommige partijen treden op als een. Om mee te doen, heb je 10.000 ondersteunende handtekeningen nodig. Dat is ook om te voorkomen dat er een nog groter woud aan partijen zou ontstaan. Alleen partijen die een minderheid vertegenwoordigen, kunnen volstaan met 3.000. De kiesdrempel is 5%, en ok hier voor partijen die minderheden vertegenwoordigen een lagere, 3%.
De peiling die gehouden is, geeft aan dat iets meer dan 50% van de mensen zegt te gaan stemmen. De anderen weten het nog niet, of gaan niet. Van diegenen die zeggen te gaanstemmen, is een verdeling aangegeven:
Democratische partij (lijst 1): 29,5 %. Zij staan voor het eerst in de peilingen bovenaan.
Radicale partij (lijst 4): 27 %
DSS (democratische partij van servie, de partij van president Kostunica): 11,8 %
G17+ (groep 17 plus, zij stellen vakmanschap, deskundigheid boven politiek) : 6,2 %
SPS (de vroegere partij van Milosevic): 5,2 %
LDP/NS (liberalen en aanverwanten): 3,7 %
Verder geen onderverdeling gegeven.
Er zijn enkele doelgroep partijen (gepensioneerden en minderheden). Twee Albanese partijen die in een lijst samenwerken, een moslimpartij onder leiding van Ugljanin, vooral sterk in de Sandzjak van Novi Pazar, twee partijen van Hongaren die elkaar tegenwerken, de Hongaren wonen vooral in de Voljvodina, noordelijk van Belgrado, en ook nog een Zigeunerpartij, ik weet niet of die alle zigeuners verenigd of een deel, ik heb gewoon weinig informatie over hen gevonden. Nou dat is zo ongeveer het politieke palet.

Mensen zullen waarschijnlijk veel op gevoel gaan stemmen, dus het kan nog een behoorlijk ander beeld gaan geven. Het is hier in de media natuurlijk erg druk. Gisteren zag ik op televisie een afsluitende bijeenkomst van de radicale partij, met een franse gast. Volgens mij van de partij van Jean Marie le Pen. Maar wat ik zo meekrijg is er in Nederland nog niet zoveel aandacht geweest, of heb ik het mis. Via internet zie ik niet veel berichten in de nederlandse kranten, maar ik kijk ook niet iedere dag.

Verder ben ik zelf druk met leren, het gaat best lekker. Uitspraak is geen probleem, zinsbouw moet ik op wat eigenaardigheden letten. Vooral de woordenschat is lastig, maar dat is het altijd. In de grammatica is het aspect van het werkwoord moeilijk voor ons, maar ik begrijp het wel al. Dus ja, het komt wel in orde, het blijft uiteindelijk een kwestie van inspanning en veel leren.

Fotos, weer niet

Als ik het goed begrijp, lukt het weer niet. Ik zie tenminste niets verschijnen hier op het schermpje. Maar misschien komt er nog eenverrassing, ik vrees echter van niet.

Ik heb drie fotos proberen op te laden, maar er komt niets. Misschien zijn de bestanden te groot, het maximum is 8 mb en misschien zijn de bestanden groter. Zo zie je maar weer, je moet atijd alles wel even precies weten.

Vandaag was ik de enige cursist en dat is eigenlijk wel leuk. Kan de les anders worden ingericht. We hebben nu een stukje uit een tijdschrift gelezen. Moeizaam, maar met behulp van een woordenboek lukt het me nu ook zelf wel. En we hebben nu ook een beter gesprek gehad over de politiek. De ene juf, die het eerst redelijk gewoon ging doen, had ik nu de hele ochtend. We hebben een leuk gesprek gehad over haar politieke ideen en hoe ze tegen dingen aankijkt. Ook Kosovo dus. Zij schat in, dat er zeker geen oorlog komt. Politici spreken hun eigen taal en zelfs de eigen kiezers zullen hen op dit gebied niet volgen. Het is alleen nauwelijks denkbaar dat ze openlijk zeggen dat ze Kosovo opgeven. Zij heeft ook wat andere inschattingen over de uitkomst dan die officiele poll die ik eerder aanhaalde. Ze denkt dat de Democratische partij de grootste zal worden en de Radicale partij de tweede. Dus ook een goede mogelijkheid dat er een voortzetting van de huidige coalitie komt. Ze schat ook in, dt de Socialistische partij misschien zelfs wel niet meer in het parlement komt. Ik heb verder geen polls gezien, dus het blijft nog even gissen. Zij is eigenlijk benauwder voor de partij van Kostunica dan voor de Socialisten. Kostunica is inderdaad behoorlijk nationalistisch en zou dus van partner kunnen wisselen. Dat plaatst hem in een sleutelpositie. Nou, ik ben beniewd.

Je kunt hier trouwens Mimosa kopen op straat. Dat is nog eens een verrassing. Die bloem heeft toch voorjaarswarmte nodig en is er al. Nu is het veel te warm en zonnig voor de tijd vanhet jaar, dus dat zou wel kunnen. Maar het is ook een verrssing omdat ik die lang niet gezien heb. Vroeger in Utrecht kochten we dat vaak, de bloem ruikt heerlijk als hij uikomt en is dan ook erg mooi om te zien. Een bijzondere bloem, vind ik. Leuk om die weer eens te zien.

Weer niet gelukt

Met de foto's lukt het niet best. Gisteren was ik in een internetcafe waar de pc's usb poorten hebben. Toen liep die pc toch vast! Dat werkte dus niet. Nu heb ik enkele op een memory stick staan en zit ik in een cafe waar ze geen usb poorten hebben! Morgen maar weer elders proberen.

Gisteren heb ik woordenboeken gekocht. Na een week van dralen, twijfelen en zoeken heb ik behoorlijk goede gevonden. Woorden zijn een belangrijke basis voor een taal. Met servische woorden heb ik geen enkele verbinding. Wie bedenkt er nu slon voor olifant. En er is ook nauwelijks een relatie met albanese woorden. Dat had ik meer verwacht. Tot nu toe alleen het woord kikiriki voor pinda dat in beide talen ongeveer hetzelfde is. Dat heeft dacht ik een verbinding met het franse woord? Is dat niet cacahuete of iets dergelijks. Het mooiste woord tot nu toe vind ik paradajz. Dat betekent tomaat. En ik hou van tomaten. Ze smaken hier dus paradijselijk, denk ik dan maar. Betekent wel veel leerwerk, allemaal onbekende woorden die voor mij geen weerklank hebben.

Ze hebben in het weekeinde ook nogmaals nieuwjaar gevierd. Dat doen ze in Rusland ook een beetje, daar heet het het oude nieuwjaar. Hier is het weer in zwang gekomen omdat dat de eigenheid benadrukt. Weer die oude kalender, de juliaanse. Opnieuw vuurwerk en een goed excuus voor een feestje.

Officieel verkiezingswaarneming kan niet meer, de sluitingsdatum is al een tijd verstreken. Ik ga gewoon zelf rondkijken. Enkele algemene gegevens. Eenderde van de kiezers zegt te gaan stemmen, eenderde zegt van niet en eenderde weet het nog niet. Weinig belangstelling dus. De helft wil een pro-europese regering, 30 procent een meer nationalistische en de rest iets anders, wat dan ook. Dat is iets beter dan ik dacht. De radicale partij zal wel de grootste worden, is de algemene verwachting (ook in polls), waarschijnlijk 30 - 35 procent. De tweede zal wel de democratische partij van Boris Tadic worden, 25 - 30 procent. Dan volgen nog de servische democratische partij van Kostunica, de vernieuwingspartij van Vuk Draskovic en nog wat kleinere. De tweede en volgende partijen vormen nu een regering. Dan is er ook nog de servische socialistische partij, van vroeger Milosevic. Die zal ook nog wel 15 procent of zo halen. Als zij samen met de radicalen boven de 50 procent komen, zie ik het slechter in, dan krijg je zeker een nationalistischer regering.
Er zijn ook nog partijen voor de minderheden. De Hongaren (meest in Vojvodina), de Albanezen (meest in de Presevo vallei in zuidoost Servie) en de Moslims (meest in de Sandzjak, rondNovi Pazar) hebben ieder hun eigen partijen. Of die zetels zullen halen, is mij niet duidelijk. Ook de twee albanese partijen hebben zich voor het eerst duidelijk uitgesproken tegen afscheiding van hun gebied van Servie. Alleen als noordoost Kosovo wordt afgescheiden van Kosovo, dan willen ze een soort uitruil van gebied en aansluiting bij Kosovo. Overigens is het mij niet bekend waar de vroegere Albanese inwoners van Belgrado (ooit geschat op wel 100.000) naar toe zijn. Zijn ze terug naar Kosovo, of zijn ze opgegaan in de servische meerderheid, een soort succesvolle integratie? Ze zijn in ieder geval hier niet zichtbaar. Ik denk zelf, dat velen zijn teruggegaan. Ze waren ooit ook gekomen als binnenlandse gastarbeiders, en gezien de ontwikkelingen lijkt het me logis dat ze zijn teruggegaan. Maar zeker weten doe ik het niet.

De grootste zorg is dat er veel kiezers opkomen.
Er is ontzettend veel reclame, op van die grote billboards en op tv. Ze zetten wel alles op alles. Waar ze al dat geld vandaan halen, is mij een raadsel. Ik zal het proberen enigzins te volgen, het is zeker interessant.

Maandag

Afgelopen weekeinde heb ik voor tourist gespeeld. Ik heb het hele centrum van Belgrado verkent, in twee keer. Zaterdag de algemenere bezienswaardigheden en zondag wat meer gericht.

Zaterdag ben ik eerst naar het station van Belgrado gegaan. Dat was pure nostalgie.Bij mijn eerste bezoek aan Joegoslavie, 1985, heb ik hier een middag doorgebracht, doodmoe na een dag en een nacht in de trein. Rondhangen en wachten op de trein naar Kosovo deed ik toen. Ik voelde me toen vies en moe en was best wel wat nerveus, voor het eerst in het land waar ik vanuit huis met een andere invalshoek mee bezig was. Het station is een kopstation en dat heeft wel een aparte sfeer, vind ik. Het is trouwens totaal niet veranderd. Nog even weinig treinen en nog even geel.
Daarna ben ik doorgelopen naar Kalemegdan. Dat is een optelsom van forten die op en door elkaar gebouwd zijn. Belgrado is zo'n 40 keer verwoest en weer opgebouwd. Best mooie resten. En je begrijpt ook, waarom het steeds is herbouwd. Het fort ligt op een heuvel waar de Donau en de Sava samenvloeien. Vanaf het fort heb je een prachtig uitzicht over die rivieren en de Vojvodina, de vruchtbare vlakte die daarachter ligt. Dus, ook uitstekend geschikt om die rivieren en vlakte te beheersen.
Daarna kwam ik weer in het centrum terecht en de politiek was druk bezig. De verschillende boodschappen werden met verve uitgedragen. De Democratische partij deelde zelfs halve liters bier uit om stemmen te winnen! Dat zie ik ze bij ons niet zo gauw doen! En ik heb nu de programma's van de belangrijkste partijen, maar ze zijn nauwelijks leesbaar voor mij. Ze zijn geschreven in het Kyrillisch en dat leest lastig, zoiets als gothische letters lezen. En de taal is nog te moeilijk, mijn woordenschat is nog veel te beperkt. Daarna ben ik weer terug gegaan en heb weer wat geleerd en zo.

Zondag opnieuw de stad in. Ik heb gebombardeerde gebouwen op de foto gezet, door een ander deel van het centrum gedwaald, een bohemien-straat bezocht en ben in een Orthodoxe kerk gaan kijken. Het is een vergroting van de kerk in Gracanica, wat in Kosovo ligt. Zou het soms met het Vaticaan en de copie in Oosterhout ook zo zijn gegaan? Even nadat ik binnen was, begon er tot mijn verrassing een huwelijk. Dat was pas mooi. Als je dan toch trouwt, zou ik zeggen, doe het dan zo. De hele dienst wordt gezongen door de priester en beantwoord door een koortje. Maar dat klinkt als een groot koor door de ruimte. Bij de plechtigheid worden eerst de armen aan elkaar gebonden met een soort sjaal. Daarna worden de bekende woorden gesproken. Daarna wordt het paar gekroond met ieder een gouden kroon! En dan moeten ze op het altaar nog iets doen en wordt er met heel veel wierook gezwaaid en wordt er een tekst, ik denk een stuk uit de bijbel, gezongen. Ik heb er enkele foto's van gemaakt, maar die zijn wat donker. Ik weet niet of ik ze op de weblog krijg, maar dat probeer ik nog.

Winkels en zo. Er zijn heel veel kleine winkeltjes, prive onderneminkjes. Die hebben ieder hun eigen spullen, maar vaal ook veel van hetzelfde. Er zijn, ook in de buurt bij mij, goede supermarkten die ongeveer hebben wat wij ook hebben, minder merken, en net wat anders gesorteerd. Deze supermarkten zijn wat duurder dan de gewonere. In de gewonere moet je soms wel zoeken naar wat je wilt hebben. De dichtsbijzijnde heeft bijvoorbeeld geen bonen in blik og glas zonder dat er vlees bij inzit. Groenten zijn er daar niet veel, uien, knoflook, soms prei, worteltjes en soms nog iets meer, maar daar blijft het wel bij. Je moet bij andere zakenook op de datum letten, die is soms niet ver meer weg. Melk is bijvoorbeeld maar enkele dagen meer goed.

Vrijdag

Dat duurde lang zeg, voordat dit scherm er was. Langzame machine, denk ik.

Vanmorgen regende het. Dat was prettig. Je krijgt hier namelijk altijd zwart spul in je neus, stof uit de uitlaten van slechte auto's en van het verwarmen op hout. Typisch voor veel landen op de Balkan. Het is nu hier wel wat minder, maar ik heb na een week zo ongeveer mijn neus vol.

Gisteren had ik wel gelijk, de ambassade heeft mijn mailtje doorgestuurd naar het minsterie van buitenlandse zaken en die hebben al gereageerd. En inderdaad, ze verwijzen door naar de OVSE/ODIHR waarnemingsmissie hier ergens in een duur hotel. Ik heb nu wel een goed telefoonnummer. Maar eens proberen.

Van de week gesproken met Milan, de zoon van de verhuurder. Het zijn overigens erg aardige mensen, vriendelijk en behulpzaam. Natuurlijk kon op een bepaald moment de politiek niet uitblijven. Ik begrijp ondertussen wel, dat de gewone mensen oorlog spuugzat zijn. Dat zijn er meer die dat zeggen. En anders overleven we die ook wel weer, zei er een. Het samenleven in vrede is voor gewone mensen toch veel belangrijker dan de precieze grenzen. Door al dat gedoe zijn veel mensen de politiek beu. Bij het referendum over de nieuwe grondwet, kwamen maar nauwelijks voldoende mensen opdagen om het geldig te laten zijn. Ook een vroegere goede organisatie als Otpor is niet meer actief. Ik vind dat wel hjammer. Dat was toch de drijvende kracht achter de revolutie die Milosevic ten val bracht in 2001. De moeder van Milan was deed er aan mee. Het is fantastisch iemand te ontmoeten die daar was, waar ik op de 5e oktober de hele dag naar keek op de televisie. Die werkdag bij de gemeente Brummen hebik niet echt gebruikt ten dienste van de gemeente. Het was veel te spannend. Op het plein ban ik al even geweest, maar ik ga nog wel een kijkje nemen. In ieder geval is nu de geest van toen er uit. Ook de latere moord op Dzindzic heeft er geengoed aangedaan. Veel mensen zijn het politieke gedoe nu wel beu.

In de voorbereiding op deze reis heb ik een goed boek gelezen, The Serbs, geschreven door Tim Judah. Ik kan het aanbevelen aan geinteresseerden. In balans, veel wetenswaardigheden en met respect geschreven. Een van de interessante paragrafen gaat over ons nationale trauma, Srebrenica. Hij betoogt nogal overtuigend, dat de VS en in hun spoor ook anderen, in de aanloop naar de Dayton accoorden eind 95, de enclaves bewust hebben opgegeven om ' eenvoudiger' grenzen te scheppen. Hij verwijst naar de openlijke woorden van Holbrook over dit vereenvoudigen. Hij verwijst naar het terugroepen uit Srebrenica van de commandanten en het hen niet meer toestaan om terug te keren naar de enclaves. Daarmee was de verdediging overgelaten aan een restje individuen, zonder leiding. Dit beeld kan ik nog aanvullen met een ooggetuige die mij vertelde dat de zware wapens, artillerie en tanks, uit Kosovo werden overgespoten in de kleuren van de servische republiek in Bosnie en zijn ingezet bij de belegering en verovering. En dat spoort weer met het ingezet zijn van een nederlandse APC (armed personnel carrier) in Kosovo. Die APC is buitgemaakt in Srebrenica en mee teruggenomen naar de kazerne in Kosovo en is dus later ook ingezet daar. Daarvan heb ik ook bewijs gezien (foto). Kortom, de sturende krachten achter de gebeurtenissen in Bosnie in die tijd, hadden Srebrenica opgegeven en dat werd erg goed begrepen door de servische leiders. Alleen wij in Nederland wisten het kennelijk niet en hebben het ook niet begrepen. Dit aspect vind ik in het rapport van het NIOD onderbelicht.

Komende week wil ik wat meer proberen te weten te komen over de politiek. Ik lees nu hier ook de engelse versie van de website van Tanjug, het Servische persbureau. Maar het zijn veelal korte berichten. De thema's zijn wel duidelijk, werk, inkomen, geld, Kosovo, Europa.

Land is voor sommigen ook een item. Veel mensen zijn na de tweede wereldoorlog hun land kwijtgeraakt. Dat werd toen genationaliseerd. Dit is een probleem in heel Oost Europa. Dat land is later weer in andere handen overgegaan, soms ook gewoon individuen. De oude eigenaars willen nu hun voormalige bezittingen terug. Sommige partijen willen dat ook wel, maar hoe los je dat op met de nieuwe eigenaren, dat is wel een echt lastig vraagstuk. Maar van de kant van de voormalige eigenaren kan ik het goed begrijpen. Wat kunnen besluiten soms toch rampzalig uitpakken.

Donderdag

Alweer een berichtje, maar dat komt omdat ik toch in een internet cafe moest zijn. Ik ben gisteren namelijk op de nederlandse ambassade geweest (is tegenover het apartement waar de cursus wordt gegeven). Ik vroeg of ik nog kon helpen bij het waarnemen van de verkiezingen. De aardige mevrouw die me te woord stond, zou het doorgeven aan een collega, maar ik moest ook een emailtje sturen, dat zou het gemakkelijker maken voor ze. Dus vandaar. Overigens wordt de verkiezingswaarneming door de OVSE georganiseerd, dus het zal er wel weer op uitdraaien dat ik daarnaar wordt doorgestuurd. Misschien ga ik zelf wel al voordien. Vandaag heb ik dat adres gevonden, maar het is in de dure wijk, ongeveer halverwege het centrum en waar ik verblijf, dus vandaag niet meer.

Op de cursus blijven we met ons tween als cursist. Jammer, maar het is niet anders. Er wordt een boek gebruikt dat ooit in de jaren zestig is geschreven. Wel herdrukt, maar nooit echt aangepast. Kortom, het gaat nog steeds over Joegoslavie. Dat is geen joegonostalgie (let op, bestaand woord) maar gewoon gemakzucht. Voor mij wel vreemd, omdat ik in 1992 aan de grens problemen kreeg met een kwade douane die mijn bagage doorzocht. Ik had toen namelijk een boekje bij me, Teach yourself Serbocroation. En dat mocht toch echt niet, ondanks dat er toen nog geen andere boeken waren, gericht op de -volgens mij- dialecten. Zijn baas ontsloeg hem van de verantwoordelijkheid en we mochten door. Waarschijnlijk was deze ruzie toen toch een voordeel, omdat ik onder dat boekje verschrikkelijke rapporten van Amnesty had liggen, die wel tot grotere problemen hadden kunnen leiden. En na dit incident waren ze klaarblijkelijk klaar met het onderzoek. Ik ging toen Jan ter Laak, de secretaris generaal van Pax Christi Nederland, introduceren in het wereldje dat Kosovo heet. Tja, andere tijden.

Leuk om te merken hoe snel je je aanpast aan een ander leventje. Ik raak al aardig gewend aan de stad en wat ik doe. De dag is ook best snel om met cursus, een paar uurtjes in de stad, boeken kijken, lunchen, internetten en daarna leren, wat inkopen doen, koken en nog even leren en en of andere film kijken.

De cursus komt wel goed op gang nu, veel huiswerk en morgen een soort examentje om te zien hoever we staan. Ik heb ook gevraagd om in deze weken in ieder geval veel aandacht te besteden aan het moeilijkste onderwerp van iedere slavische taal: het aspect van het werkwoord. Er zijn voor vrijwel ieder nederlands werkwoord twe werkwoorden in het Servisch. Ze worden voor verschillende doelen gebruikt. Die zijn te vergelijken met de gewone tegenwoordige tijd in het Engels en de -ing vorm, de gerund. Of in het frans: passee simple en imparfait. Maar dan voor alle te gebruiken tijden. Dit leren is een, maar toepassen is echt twee.

Bedankt voor de reacties, ook per mail. Dit soort nieuwe technologie maakt de wereld echt kleiner. Apart om dit zo te ervaren. Foto's wil ik in het weekeinde gaan maken. En dan maar zien hoe ik die op deze weblog kan krijgen. Het moet kunnen, maar ik zie op dit masjien nog geen USB aansluiting...

Eerste paar dagen

Rustig hier. Maandag ben ik na het plaatsen van het vorige bericht nog op bezoek geweest bij het Humanitarian Law Centre. Natasja Kandic was er niet en heeft geen tijd meer. Over een paar dagen gaat ze op vakantie naar Amerike voor een week of vier. Het is wel een heel instituut geworden. Begonnen als een eigen activiteit van haarzelf, is het nu uitgegroeid tot een echt instituut. Dat betekent dat er ook functies zijn en aardig wat mensen. Als een zuivere mensenrechtenorganisatie doen ze niet aan verkiezingswaarnemingen, dus daar hoef ik niet echt iets van te verwachten. Voor ander werk moet je de taal kunnen en werken via een tolk kost dan die tolk weer, dus dat is niet interessant. Een van de directeuren kijkt of we nog samen wat kunnen doen.
Vanmiddag ga ik naar de nederlandse ambassade, eens kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen. In ieder geval zullen ze wel wat goede raad hebben over interessante plaatsen, ontmoetingsplaatsen voor nederlanders en zo. Ik denk dat we via de OVSE wel aan de verkiezingswaarneming meewerken. Een klein rolletje daarin zou ik wel leuk vinden, ik heb het toch al twee keer eerder gedaan.
Kortom, het is nu bijna volkomen ondergaan in de taal. De leraressen zijn goed geschoold, werken aan de universiteit. Dat merk je ook aan hun opmerkingen over fouten, alternatieven, grammatica, fonetiek, levende taal en zo. De ene is wat ontdooit en daar kunnen we af en toe wat mee lachen. de andere komt nog wel. De een geeft grammatica, dat is gemakkelijker te leren voor mij, en de ander geeft idioom, kortom woordjes leren. Dat is echt hard werken en vind ik moeilijker.

Belgrado is een stad met veel gezichten vind ik. Een westers gezicht, voortzetting van de oude tijd toen het de levendigste stad van Joegoslavie was. Rijke voorziene winkels, goede spullen enzovoorts. Goed openbaar vervoer, mijn bus gaat om de 6 minuten tot 's avonds half twaalf. Hij doet er wel lang over, een 40 minuten, afhankelijk van het verkeer. Er is een enorm verschil in bussen, de ene is echt oud, houten bankjes en zo en de andere is behoorlijk nieuw. Er was enige tijd geleden een woud aan bussen en die zijn allemaal opgegaan in een organisatie, hoewel de prive organisaties wel hun eigen inkomsten hebben. Hoe dat precies werkt weet ik niet.
Een ander gezicht is armoe. Onderweg kom ik langs een soort zigeunerkamp, krotten rondom een verlaten gebouw. Kennelijk halen ze water en electriciteit uit dat gebouw. Hoe lang dat toegestaan wordt, weet je dan nooit.
De stad is verdubbeld in de jaren negentig. Van een naar twee miljoen. De nieuwkomers zijn voornamelijk vluchtelingen uit Kroatie en Bosnie. Dus ook arm. Het minimumloon is ongeveer 300 euro per maand. Een uitkering is ongeveer 100 euro per maand. Dat lijkt me erg moeilijk rondkomen. Er is veel werkeloosheid, 10 % van de beroepsbevolking is ingeschreven als werkeloos. Maar een deel zal zwart werken en ingeschreven blijven om belasting te ontduiken. Dus het is wel een vertekend beeld.

Vandaag heb ik een video van het instituut mee, een prachtfilm die ik al lang zoek, maar in Nederland niet kan vinden. Ik ben benieuwd of ik hem zonder ondertitels begrijp! Ik herinner me die film nog wel goed.

Tot de volgende berichten maar weer.

Aangekomen

Aangekomen, maar niet in gewicht. Na een rustige en goede vlucht moest ik natuurlijk op het vliegveld wachten op de eigenaar van het appartement die me op kwam halen. Hij had wat parkeerproblemen. Dan wordt je direct lastig gevallen door taxichauffeurs die je voor veel geld wel willen vervoeren. Ik bellen en geen antwoord. Na een halfuurtje kwam hij opdagen. Gelukkig maar. Op de balkan is aan van alles gebrek, maar niet aan tijd, zei Mehmeti ooit tegen mij toen we in Sofia moesten wachten op een bus naar Skopje. Het vliegtuig was toen omgeleid om een of andere reden.
's Avonds ben je dan ineens alleen, zonder aanspraak. Dat is altijd een vervelend moment. Je moet je nog thuis gaan voelen en dat duurt dan even. gelukkig heb ik wat leuke spullen meegenomen en dat helpt. Het appartement is wel aan de rand van Belgrado, zo'n 15 kilometer van het centrum. Dat wordt bussen dus. Of soms fietsen, dat kan, er is een fiets, maar hoe dat gaat in het verkeer weet ik niet.
Vanmorgen op tijd op en naar de cursus. Alles bleek in orde te zijn. Met eenUkrainse vrouw die met een Belg is getrouwd en nu hier woont, zijn we het klasje. Zij heeft het voordeel Russisch als moedertaal te hebben en ik heb wat geleerd. Het schijnt dat er morgen nog cursisten bijkomen.
de cursus is schuin tegenover de Nederlandse ambassade.
Dat is overigens wel stevig wennen, zo'n intensieve cursus na jaren van rustig wat te hebben geleerd. Die ' schoolbankjes' vragen een stevige inspanning van de hersenen. En de juffen zijn niet mals: je behoort alles wel direct te onthouden en te snappen. Nou ja, het zal wel weer in orde komen.
Na de cursus de stad in gelopen, het voetgangersgebied in. Gezellig. Ook hier live zuidamerikaanse muzie op straat. Ik heb wel lopen zoeken naar dit internet cafe, maar gevonden. Koffie haal je bij de buren op en neem je dan mee. Dat zou je in Nederland niet zo gauw meemaken.
De verkiezingen zijn inderdaad begonnen. Op straat delen ze folders en zo uit. Ik zal het proberen te volgen, maar ik had eigenlijk de pagina's vanTanjug (het servische persbureau) moeten uitdraaien en meenemen. Nu moet ik hier kijken en dat is lastiger.
Van de week wil ik nog binnenlopen bij het humanitaire fonds van Natasja Kandic. Ik heb haar leren kennen toen ze de geuzenpenning kreeg waar onder andere ik -vanuit Amnesty International- haar voor heb voorgedragen. Dat was toen wel indrukwekkend, die uitreiking. Eens kijken of ze me nog herinnert, zij heeft zoveel prijzen gekregen voor haar indrukwekkende werk!
Genoeg voor nu, later meer.

Wat ga ik doen?

Van 7 tot en met 28 januari ben ik in Belgrado, de hoofdstad van Servië. Ik ga een cursus Servische taal en cultuur volgen. Dat doe ik uit interesse. Die interesse komt van de tijd dat ik voor Amnesty International betrokken was bij de Balkan, met name toenmalig Joegoslavië en Albanië. Omdat er meer dan voldoende kwaliteit was in Nederland om te tolken, was het nooit nodig Servisch (of, zoals het toen genoemd werd, Servo-kroatisch) te leren. Dat is jammer, omdat de taal van een volk dé brug is om dat volk te leren kennen. Ik heb in die tijd geleerd, dat het kunnen praten met mensen in hun eigen taal noodzakelijk is om die mensen goed te leren kennen.
Kortom, ik ga een oud tekort opheffen. En deze wijze is ideaal. Ondergedompeld worden in de taal en cultuur kan alleen in het land zelf. En dan moet je dus ook.

Sinds ik dit plan heb gemaakt en de data heb vastgesteld, zijn er al een aantal leuke dingen gebeurd. Ik zeg zo voor mezelf maar, dat ik cadeautjes heb gekregen.
Het eerste was, dat ik aankom op het Orthodox Kerstfeest. Ik hoop dan ook, nog net een kerkdienst bij te kunnen wonen.
Het tweede was, dat de datum voor de landelijke verkiezingen tot mijn verrassing middenin mijn drie weken terecht is gekomen, op 21 januari. Hartstikke interessant om te volgen en te zien wat er uitkomt. Zelfs een oorlog om Kosovo zou dan nog mogelijk kunnen worden. Belangrijke nationalistische partijen hebben aangegeven, dat als Kosovo onafhankelijk wordt verklaard, zij dan ten oorlog willen trekken. De Finse bemiddelaar Ahtisaari heeft aangekondigd met zijn aanbeveling op grond van de lange onderhandelingen tussen Serven en Albanezen te komen ná de verkiezingen. Ondertussen heeft Servië het Pact voor vrede en samenwerking met de Navo ondertekend. Dezelfde Navo die in 1999 Servië heeft gebombardeerd. Spannend.
Het derde is dat oude vrienden contact opnemen en deze weblog gaan volgen! Dat alleen is al de moeite waard.

Ik hoop, dat de techniek me in zoverre helpt, dat ik redelijk gemakkelijk de weblog bij kan houden. Ik heb er waarschijnlijk wel een internet café voor nodig. Enkele technische zaken moet ik nog uitzoeken, zoals het plaatsen van foto’s op de weblog. Voor diegenen die persoonlijk contact willen, ik zal geregeld mijn email controleren: ainlyual@gmail.com Ook dat in een internet café.