Afscheid van Belgrado

Vandaag rustig afscheid nemen van de stad. En dat wel in een laagje sneeuw, mooi hoor. Ik was nog in Silicon straat, gisteren voor koffie, vandaag nog evendoorgelopen. De straat heet niet zo, maar wordt in de volksmond zo genoemd. Omdat het een dure buurt is met veel computers en zo, maar vooral omdat de siliconen ook een ander doel dienen en hier veel vrouwen rondlopen die daar gebruik van hebben gemaakt.
Uitzicht op de donau en sava was mooi, met die donkere lucht en de sneeuw. Weer heel anders dan vorige week, met zon en 17 graden. Toch nog wat winter meegemaakt.

Met de lessen hier heb ik nu zo'n paar honderd contacturen gehad. Om een nieuwe taal te leren moet je zeker 500 uur hebben om een gewoon gesprekje te kunnen voeren en om het echt goed te leren heb je wel enkele duizenden uren nodig. Kortom, er ligt nu wel een mooi fundament, maar het is nog een hele toer om het verder te brengen. Ik voel me wel uitgedaagd om dat te doen. Je mag de uitdaging ook ' ergernis om het niet goed te kunnen' noemen. Dat is wel wat dichter bij hoe het voelt. Een beetje portugees leren vorig jaar voor de vakantie, ging wel echt duidelijk makkelijker. De voorsprong door frans betaalt zich dan toch wel uit.

De politiek is rustig achter de schermen bezig om een regering te vormen. Het ziet er wel naar uit, dat het een voortzetting wordt van de huidige. Al zullen de partijen door de veranderde onderlinge verhoudingen, hun zegje wel te zeggen willen hebben. Overigens had ik nog niet gemeld dat de opkomst 60 % was? De interesse in de politiek is wel echt erg weinig. Maar ja, dat is ook niet gek na alle problemen. De geest is er uit en dat is vooral na de moord op toenmalige premier Dzjindzjic gekomen. Hij was een echte veranderaar. Zijn opvolger is veel meer een compromisfiguur en dat is niet echt gunstig als er zoveel moet veranderen in een land. Maar goed.

Vanmorgen begonnen aan de terugreis, tenminste, zo voelt dat. Alles betaald wat ik moest betalen, taxi geregeld voor morgen. Nu afscheid van de stad nemen, vanavond de tas pakken en morgen terug. Ik kijk ook behoorlijk uit naar lichaamsbeweging. Dat heb ik echt te weinig gehad hier. Gauw weer gaan fietsen en hardlopen, conditie weer terug opbouwen. Komende week zal ik proberen wat foto's op de weblog te zetten.

Ik weet trouwens niet of ik hier zou willen leven, in deze stad. Het is wel een grote stad, maar het voelt niet aan als een wereldstad, zoals Amsterdam of zelfs Utrecht. Maar ik voel me hier wel op mijn gemak. Overigens is het de laatste jaren wel verbeterd hier, hoor ik van alle kanten.