Maandag

Afgelopen weekeinde heb ik voor tourist gespeeld. Ik heb het hele centrum van Belgrado verkent, in twee keer. Zaterdag de algemenere bezienswaardigheden en zondag wat meer gericht.

Zaterdag ben ik eerst naar het station van Belgrado gegaan. Dat was pure nostalgie.Bij mijn eerste bezoek aan Joegoslavie, 1985, heb ik hier een middag doorgebracht, doodmoe na een dag en een nacht in de trein. Rondhangen en wachten op de trein naar Kosovo deed ik toen. Ik voelde me toen vies en moe en was best wel wat nerveus, voor het eerst in het land waar ik vanuit huis met een andere invalshoek mee bezig was. Het station is een kopstation en dat heeft wel een aparte sfeer, vind ik. Het is trouwens totaal niet veranderd. Nog even weinig treinen en nog even geel.
Daarna ben ik doorgelopen naar Kalemegdan. Dat is een optelsom van forten die op en door elkaar gebouwd zijn. Belgrado is zo'n 40 keer verwoest en weer opgebouwd. Best mooie resten. En je begrijpt ook, waarom het steeds is herbouwd. Het fort ligt op een heuvel waar de Donau en de Sava samenvloeien. Vanaf het fort heb je een prachtig uitzicht over die rivieren en de Vojvodina, de vruchtbare vlakte die daarachter ligt. Dus, ook uitstekend geschikt om die rivieren en vlakte te beheersen.
Daarna kwam ik weer in het centrum terecht en de politiek was druk bezig. De verschillende boodschappen werden met verve uitgedragen. De Democratische partij deelde zelfs halve liters bier uit om stemmen te winnen! Dat zie ik ze bij ons niet zo gauw doen! En ik heb nu de programma's van de belangrijkste partijen, maar ze zijn nauwelijks leesbaar voor mij. Ze zijn geschreven in het Kyrillisch en dat leest lastig, zoiets als gothische letters lezen. En de taal is nog te moeilijk, mijn woordenschat is nog veel te beperkt. Daarna ben ik weer terug gegaan en heb weer wat geleerd en zo.

Zondag opnieuw de stad in. Ik heb gebombardeerde gebouwen op de foto gezet, door een ander deel van het centrum gedwaald, een bohemien-straat bezocht en ben in een Orthodoxe kerk gaan kijken. Het is een vergroting van de kerk in Gracanica, wat in Kosovo ligt. Zou het soms met het Vaticaan en de copie in Oosterhout ook zo zijn gegaan? Even nadat ik binnen was, begon er tot mijn verrassing een huwelijk. Dat was pas mooi. Als je dan toch trouwt, zou ik zeggen, doe het dan zo. De hele dienst wordt gezongen door de priester en beantwoord door een koortje. Maar dat klinkt als een groot koor door de ruimte. Bij de plechtigheid worden eerst de armen aan elkaar gebonden met een soort sjaal. Daarna worden de bekende woorden gesproken. Daarna wordt het paar gekroond met ieder een gouden kroon! En dan moeten ze op het altaar nog iets doen en wordt er met heel veel wierook gezwaaid en wordt er een tekst, ik denk een stuk uit de bijbel, gezongen. Ik heb er enkele foto's van gemaakt, maar die zijn wat donker. Ik weet niet of ik ze op de weblog krijg, maar dat probeer ik nog.

Winkels en zo. Er zijn heel veel kleine winkeltjes, prive onderneminkjes. Die hebben ieder hun eigen spullen, maar vaal ook veel van hetzelfde. Er zijn, ook in de buurt bij mij, goede supermarkten die ongeveer hebben wat wij ook hebben, minder merken, en net wat anders gesorteerd. Deze supermarkten zijn wat duurder dan de gewonere. In de gewonere moet je soms wel zoeken naar wat je wilt hebben. De dichtsbijzijnde heeft bijvoorbeeld geen bonen in blik og glas zonder dat er vlees bij inzit. Groenten zijn er daar niet veel, uien, knoflook, soms prei, worteltjes en soms nog iets meer, maar daar blijft het wel bij. Je moet bij andere zakenook op de datum letten, die is soms niet ver meer weg. Melk is bijvoorbeeld maar enkele dagen meer goed.