Eerste paar dagen

Rustig hier. Maandag ben ik na het plaatsen van het vorige bericht nog op bezoek geweest bij het Humanitarian Law Centre. Natasja Kandic was er niet en heeft geen tijd meer. Over een paar dagen gaat ze op vakantie naar Amerike voor een week of vier. Het is wel een heel instituut geworden. Begonnen als een eigen activiteit van haarzelf, is het nu uitgegroeid tot een echt instituut. Dat betekent dat er ook functies zijn en aardig wat mensen. Als een zuivere mensenrechtenorganisatie doen ze niet aan verkiezingswaarnemingen, dus daar hoef ik niet echt iets van te verwachten. Voor ander werk moet je de taal kunnen en werken via een tolk kost dan die tolk weer, dus dat is niet interessant. Een van de directeuren kijkt of we nog samen wat kunnen doen.
Vanmiddag ga ik naar de nederlandse ambassade, eens kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen. In ieder geval zullen ze wel wat goede raad hebben over interessante plaatsen, ontmoetingsplaatsen voor nederlanders en zo. Ik denk dat we via de OVSE wel aan de verkiezingswaarneming meewerken. Een klein rolletje daarin zou ik wel leuk vinden, ik heb het toch al twee keer eerder gedaan.
Kortom, het is nu bijna volkomen ondergaan in de taal. De leraressen zijn goed geschoold, werken aan de universiteit. Dat merk je ook aan hun opmerkingen over fouten, alternatieven, grammatica, fonetiek, levende taal en zo. De ene is wat ontdooit en daar kunnen we af en toe wat mee lachen. de andere komt nog wel. De een geeft grammatica, dat is gemakkelijker te leren voor mij, en de ander geeft idioom, kortom woordjes leren. Dat is echt hard werken en vind ik moeilijker.

Belgrado is een stad met veel gezichten vind ik. Een westers gezicht, voortzetting van de oude tijd toen het de levendigste stad van Joegoslavie was. Rijke voorziene winkels, goede spullen enzovoorts. Goed openbaar vervoer, mijn bus gaat om de 6 minuten tot 's avonds half twaalf. Hij doet er wel lang over, een 40 minuten, afhankelijk van het verkeer. Er is een enorm verschil in bussen, de ene is echt oud, houten bankjes en zo en de andere is behoorlijk nieuw. Er was enige tijd geleden een woud aan bussen en die zijn allemaal opgegaan in een organisatie, hoewel de prive organisaties wel hun eigen inkomsten hebben. Hoe dat precies werkt weet ik niet.
Een ander gezicht is armoe. Onderweg kom ik langs een soort zigeunerkamp, krotten rondom een verlaten gebouw. Kennelijk halen ze water en electriciteit uit dat gebouw. Hoe lang dat toegestaan wordt, weet je dan nooit.
De stad is verdubbeld in de jaren negentig. Van een naar twee miljoen. De nieuwkomers zijn voornamelijk vluchtelingen uit Kroatie en Bosnie. Dus ook arm. Het minimumloon is ongeveer 300 euro per maand. Een uitkering is ongeveer 100 euro per maand. Dat lijkt me erg moeilijk rondkomen. Er is veel werkeloosheid, 10 % van de beroepsbevolking is ingeschreven als werkeloos. Maar een deel zal zwart werken en ingeschreven blijven om belasting te ontduiken. Dus het is wel een vertekend beeld.

Vandaag heb ik een video van het instituut mee, een prachtfilm die ik al lang zoek, maar in Nederland niet kan vinden. Ik ben benieuwd of ik hem zonder ondertitels begrijp! Ik herinner me die film nog wel goed.

Tot de volgende berichten maar weer.